Er was een gezin met een goede financiële situatie, dat twee zonen had. De oudste zoon erfde het familiebedrijf en houdt van filantropie, terwijl de jongste zoon in het gezin geen bestaansrecht lijkt te hebben, alsof hij de onwettige zoon van de heer is. Bovendien houdt de heer waarschijnlijk ook niet van de moeder van de jongste zoon, want vanaf zijn geboorte heeft de heer de jongste zoon maar twee keer vastgehouden en daarna nooit meer naar hem omgekeken. Hierdoor zwierf de jongste zoon de hele dag buiten rond, als een werkloze, eenzaam, gekwetst en hulpeloos. Eigenlijk heeft de jongste zoon nooit opgegeven. Hij doet zijn best en wacht ook, hij verlangt ernaar om nog eens door de heer bekeken te worden.