Vandaag maakte ik de fout om van Dublin naar Parijs te vliegen via de luchthaven Heathrow in Londen. Dit was een opmerkelijk domme zet van mijn kant, gezien het feit dat Londen, en bij uitbreiding Heathrow, zich bevindt in het falende voormalig ontwikkelde land dat bekend staat als "het VK". Ik had bijna een hoge prijs betaald voor deze vergissing. Mijn tussenstop was 1 uur en 30 minuten. Zodra mijn vlucht uit Dublin aankwam op Terminal 2, begon ik rond te kijken naar mijn aansluitende vlucht naar Parijs, die zich bevond in Terminal 5. Een behulpzame immigratieambtenaar wees me de weg naar een gratis trein die ik naar Terminal 5 kon nemen. Na ongeveer 15 minuten door een labyrinth van tunnels te hebben gelopen, arriveerde ik bij deze trein. De trein vereiste dat ik een ticket kreeg voor de gratis rit naar Terminal 5. Na in de rij te hebben gestaan bij een automaat, drukte ik op een knop die dit ticket uitgaf. Ik gebruikte het ticket om door een poortje te gaan. Eenmaal op het perron (dat slecht gemarkeerd was), ontdekte ik - door enkele lokale bewoners te vragen - dat de treinen naar Terminal 4 niet daadwerkelijk naar Terminal 5 gaan. (Dit was niet duidelijk uit enige borden of andere informatie in het treinstation.) Ik zou dus 17 minuten moeten wachten op de speciale trein naar Terminal 5. En dus wachtte ik. Ongeveer 20 minuten later arriveerde ik bij Terminal 5 en ontdekte dat ik in het Vertrekgebied was. Ondanks het feit dat ik aan het overstappen was, moest ik opnieuw door de luchthavenbeveiliging. Dus wachtte ik in de rij voor de beveiliging, terwijl ik andere mensen zag worstelen met de automatische instapkaartscanners. Uiteindelijk bereikte ik de scanners, en toen ik mijn instapkaart scant, registreerde deze een fout en vertelde me dat ik een medewerker van British Airways moest zien. (Helaas werd mijn Aer Lingus-vlucht uitgevoerd door British Airways.) Dus ging ik naar de British Airways vertrekloket, en na een tijdje vond ik de rij waarin ik moest staan. Ik wachtte 10 minuten in de rij en mocht eindelijk een medewerker van British Airways zien. De medewerker van British Airways vertelde me dat ik mijn vlucht al had gemist, aangezien de boarding om 12:15 was en het nu 12:17 was. Ik argumenteerde dat de boarding waarschijnlijk langer dan twee minuten zou duren en dat ik misschien nog tijd had om de vlucht te halen, waarvan de vertrek tijd was gepland om 12:55. Ze leek sceptisch over dit argument, maar uiteindelijk overtuigde ik haar om me te helpen het toch te proberen. Terug naar de beveiligingslijn, vertelde de vrouw van British Airways me om in de rij te wachten (wat 15 minuten zou duren). Ik smeekte haar om me de rij te laten overslaan, en dat deed ze, terwijl ze mijn situatie uitlegde aan een Zuid-Aziatische beveiligingsmedewerker die me door de touwbarrière naar de voorkant van de rij liet. Deze Zuid-Aziatische man is eigenlijk de held van ons verhaal. Toen ik naar de voorkant van de beveiligingslijn ging, schreeuwde een beveiligingsmedewerker tegen me om terug te gaan. De lieve Zuid-Aziatische man schreeuwde toen tegen haar om me door te laten, en zijn zelfverzekerde houding zorgde ervoor dat ik door mocht. Ik werd doorgelaten, en de Zuid-Aziatische man liet me zelfs zien hoe ik de beveiligingsmachine moest gebruiken zodat deze me zeker niet zou tegenhouden. Hij vertelde me om zijn collega's bij de bagagescanner te vertellen dat ik was toegestaan om naar de voorkant van de rij te gaan. Ik rende naar de bagagescanninglijn, die eruitzag alsof het nog eens 20 minuten zou duren, en duckte gewoon onder de barrières door en ging naar de voorkant van de rij. Ik verontschuldigde me bij de medewerker daar en vertelde hem dat mijn vlucht al aan het boarden was. Hij vertelde me dat ik in dat geval mijn vlucht al had gemist, en dat het niet eens de moeite waard was om door te gaan. Maar ik vertelde hem dat zijn collega (de eerder genoemde Zuid-Aziatische man) me had opgedragen om toch door de beveiliging te gaan, en hij accepteerde dit en liet me doorgaan. Ik moest een extra scan van mijn schoenen doen, maar kwam er goed doorheen. Ik rende toen naar mijn gate, terwijl ik om verschillende reizigers heen draaide. Toen ik bij de gate aankwam, ontdekte ik dat de vlucht nog steeds aan het boarden was, en ze lieten me door. Ik stond toen 20 minuten in de rij op de loopbrug. Natuurlijk arriveerde mijn tas niet in Parijs.