De lange termijn beveiliging van Bitcoin hangt af van een betrouwbare kostenmarkt. Elke halvering vermindert de blokbeloning, waardoor de subsidie die historisch gezien de miners heeft gefinancierd, krimpt. Uiteindelijk moeten de kosten volledig door de vergoedingen worden gedekt om het netwerk te beveiligen. De vraag is of er genoeg betekenisvolle activiteit zal zijn om dat model te ondersteunen. Consumententransacties alleen zullen niet het vereiste volume genereren. Naarmate de monetaire voorraad van Bitcoin stabiliseert, zal de volgende bron van inkomsten komen van financiële uitvoering met hoge waarde. Gestructureerde schikkingen, activa-uitgifte en institutionele coördinatie vereisen allemaal een definitieve afrekening. Elk van die operaties produceert transacties die minder in aantal zijn, maar veel hoger in waarde, waardoor een duurzame basis voor netwerkinkomsten ontstaat. De opkomende Bitcoin kosten economie is geen technisch bijeffect, maar een financieel ontwerpprincipe. Het koppelt de prikkels voor miners direct aan de echte economische doorvoer. Wanneer gestructureerde financiering en kapitaalmarkten binnen de afrekenlaag van Bitcoin opereren, creëren ze terugkerende, waarde-dense transacties die hogere vergoedingen rechtvaardigen zonder de toegankelijkheid te ondermijnen. Deze dynamiek verandert de kostenmarkt in de lange termijn economische motor van Bitcoin. In plaats van te vertrouwen op afnemende blokbeloningen, worden miners betaald via activiteit die echte marktvraag vertegenwoordigt. Hoe meer institutionele uitvoering op Bitcoin wordt afgewikkeld, hoe sterker het beveiligingsbudget wordt. Een productieve Bitcoin-economie komt niet alleen de deelnemers ten goede via rendement of efficiëntie. Het zorgt ervoor dat het vertrouwensmodel van het netwerk zelfvoorzienend blijft voor de komende decennia 🟠